Memeden Kesiliyor Nefes

Memeden kesiliyor nefes
Figanına not düşüyor g/ece...




Dışarıda kıble yoksunu bir yalnızlık
İçerde durağan akşamlara yenik
Sus dokulu korku nöbetleri

Sensizlik umutlarına refakatta...

Gece emiyor ten doyumlarını
Bir senfoni asılıyor porteye
İpe çekiliyor yazdan kalma vefa

Sefa çiçekleri s/ıralanıyor sen ardı
Küs kuşları s/alıyor gönül ahdlarını
Titriyor elleri dudak oylumlarında
Yar s/oluyor ipek soylu raksında nihavent

S/üzgün hatıralar aksediyor pencere buğularına
Günsallarında dem tutuyor uçuk mavi bir şarkı
Ayazına hevesleniyor yürek yansımaları
Müebbede firar ediyor sürçü lisan alfabeler

Sessize laf atıyor telkari şiirler
Mehtap süzüllerine ağlıyor yakamoz
Bir türkü ürperiyor sazın bam telinde
Soluğu üşüyor serdengeçti hatıratların
Güncelerine serpiyor hazanı bahar

Bir tren garında soluklanıyor ahval
Aşiyan çömezi bir rüzgar duralıyor
Devşirme bir anı y/alıyor med cezirler

Gülüşüne adak oluken sözler
Tek kapılı bir yalnızlık ötesi

Memeden kesiliyor nefes...