Memleket Hey Sen Nereye

kimseler sevmiyor dokunmayı
korku germiş perdesini
pencereler isli puslu
bütün görüntüler talan
saklamanın yok gereği
kaygılar sus pususunda
ülkeye bir hüzün çöker
halimize ağlamak yasak
belki yine yeniden
sıralanmalı
yedi ceddine uzanmalı küfürlerim
ellerim daha yeni doğdu
ilk kavgasını yazdı hanesine kollarım
sanki birileri sıvazlar gibi beni
herkes birinden şüpheli
yılan su içer kaldırmaz başını kanakana
bir günah icad olur dokunulmaz
memleket hey sen nereye
koştuğun bütün parkurlar dinamit
iki adımdan sonrası ağlatacaksın
bir hüsran daha yazacak hanesine
geleceğin.
benden söylemesi
kırıp dökmesi sizden
fazladan sanılır iki kelimeydi konuştuğum
ama olsun savaşa andırsın sokakları
emniyetsiz emniyetin maaş mensupları
öylemiyim sakıncamı arz ediyor halim
sebep anlıyor anlatıyor olmam
nacizane iki de satır yazmam

yaşayana konuşmak
susmakta ölene yakışır