Memleketim Dumanlı Yine...

Eğreti aşkların efendisi...
Yazsana memleketinden!!!!...





Memleketim dumanlı,
Ayazları hırçın,
Boğazında düğümlenmiş hıçkırıkları...
Ezilmiş bir gül hüznü var yüreği(m)nde...
Ama yinede memleket işte...





Yaşamak sevmek gibi her şey gönülden...
Bir şikâyet ölümden var...
Yitik buruk anların sevimsiz zamanları...
Bilinmezlik dolu hecelerin,
Yoksunluk zamanı şimdi...





Bu sitemlere karşın,
Duyulsun ki ibret olsun aşığız...
Eğreti gönüllere taht kurmuşuz bilmeden...
Gülleride hüzünlü memleketimin...
Bir tek aşk sayfaları acılara açık...
Ezilmiş gül hüznü var yüreğimde...
Aldım yanıma hüznümüde,
Terk ettim bu diyarları...





Memleketim...
Çaresiz, ben kara(lı)rlı...
Bu son gidiş uzaklara...
Yeni beni bulmaya...
Tövbemi Hak ka sunmaya...





Not: Ve günahlarımdan (sevmek adına) arınmak üzereyim...