*)(*Menekşe Mor Yâredir*)(*

Yüzün öper diyerek gölgeli, kıskanç çınar...
Menekşe gün mü görür, boynu buruk hep bîzar.
Yalardı göğsünü Ay, hercaî şehvettedir.
Utandı hercaî bak, yaşlara yangın sıkar!
Menekşe mor yüreğin nefsine hançer sokar.
........
Görürdü gül, yasemin gitti yârin köşküne.
Papatya, el tutuyor, uçtu falın aşkına.
Menekşe, gam dokunur, düştü hayal meşkine.
Büker menekşe, solar, gönlünü mosmor yakar.
......
Kamelya, orkide ön cumbada konser verip,
Manolya, pak teninin kibrine zümrüt takar.
Menekşe, bahtına küs yollara mahzun bakar.
......
Bilir ki doğduğu yol üz're sürecek âlem.
Bu fikri akla ağır, boynu bu yüzden yıkar.
...
Fikirde süs seçerek endamı ihmal eden,
Menekşe kör talihin hazzına mosmor bakar.
...
Fakirdi, hicranının hüznüne kurban olam.
Menekşe bak gözünün yaşları benden çıkar.
...

Menekşe, mor yâredir, toprağa mosmor bakar...

Aralık 2008

(Bu şiir, şiirde hece ölçüsünü de esas alarak her hecenin yukardan aşağıya kadar sesli veya sessiz ile bitirilmesi eşitliğini de getirerek şiirde ahenk unsuruna aruz ölçüsü ahengini de getiren, kafiye örgüsünde divan şiiri nazım biçimlerinin kafiye örgüsüyle, halk şiirimizin kafiye örgülerini sentezleyen,
beyit, dörtlük, sone ve terza rimadaki üçlük nazım birimlerini de sentezleyerek yaeni nazım şekilleri oluşturan, divan şiiri ile günümüz şiiri arasında her yönden bağlar tesis etmeye çalışan ÖZLEŞİM EKOLÜNE özgü bir şiirdir.

Zaman zaman bu ekol hakkında duyurular sizlere yapılacaktır. Saygılarımla.)