Meneviş Rengi Yüreğim

Yeter ama bu kadar beklettiğin,
Haydi gel artık ellerimden sıkıca tut.
Bir çocuk gibi dizlerinde salla,
Şarkılar söyleyip,kollarında uyut.
Çok geç kaldın mutluluk,
Sayende yıllarca gülmeyi unuttuk...

Dudakların toprağı öpüp koklayıp,
Beni teğet geçerken,
Yüreğim meneviş rengine bürünmüş,
Gönlüme nasihat veriyordu.
Nefesin beni sertleştirirken,
Hasretin paslanmaz çelik yapıp,
Gölgen bana su veriyordu...

Niye aşkını bulmak için,
Diyar diyar seni arayayım.
Bu bedeni niye bu kadar,
Boşu boşuna yorayım.
Söyle bana kalbin nerede atıyorsa,
Gidip sabahlara kadar orada durayım.
Sevdamı alıp gitmezsem eğer,
Yemin olsun,bu şiirimle kendimi oracıkta vurayım...

Odam titrer,masam silkelenir,
Eşyalar bile, korkusundan etrafa saçılmaz.
Paslı menteşeler durduk yere gıcırdar,
Ama o eski kapı, bir türlü açılmaz.
Hayalin, Azrail kılığına girip gelse bile,
Bu sevdadan,bir korkak gibi geri kaçılmaz...