Meneviş Sarısı Dut Alası

iki mevsim hep böyle olurum,
bir meneviş sarısı, bir dut alası.
sebepsiz bir telaş,
aceleci gün batımlarım...
bir mevsim susam kuşlarını ağırlar,
bir mevsim yusufçuk kuşlarına takılırım...

iki mevsim hep böyle olurum,
bir meneviş sarısı, bir dut alası.
bazen döngel çiçeklerine tutunurum,
bazen de düğün kurarım ateş böcekleriyle...
bir ebem kuşağının peşinde koşarım,
bir de zamansız kayan yıldızların...

iki mevsim hep böyle olurum,
bir meneviş sarısı, bir dut alası.
ne mızrabın çıngırağına söz geçer,
ne kapının tokmağı kopar...
kara direkte binbir çentik,
ala kargalar gıybet eder...

iki mevsim hep böyle olurum,
bir meneviş sarısı, bir dut alası.
takastan kalan günlerimi toplarım heybeme,
topu topu bir fırt etmez aslında...
çektikçe sökülür de sökülür, daracık zihnim,
ağır ağır kağnılar geçer başımdan...

iki mevsim hep böyle olurum,
bir meneviş sarısı, bir dut alası...


yaralı kurt'tan...