Merhaba Yaşamak

Boynu bükük kelimeler duruyordu dilimin ucunda
Uçurumdan önceki son adım
Çölün ortasında son yudum
Atılacak son kurşuncasına
Susuyordum...

Bir martı haykırıyordu çığlık çığlık
sessizliği yırtarak...
Karşımdasın yine daha dün gibi
Gözlerin yorgun, özlemin aşikar
Öylece susuyordun...
Bir elinde İstanbul, bir elinde yaşamak

Terkettiğince gittim senden
Ellerimi bıraktığın kadar üşüdüm
Saçlarımda dolaşan ellerinin yerine hasreti koydum
Gün saydım vuslata sensizliğin soğuk zindanlarında

Ey kar, bensiz yağma demiştim İstanbul'a
Beyaz gelinliğini giymeden tepeler
Geleceğim sana...
Elllerimde çiçekler
İçimde umutlarla.

İşte geldim...
Yüreğimde ipini koparmış uçurtmalar
Salınıyor sevgilinin gökyüzü gözlerinde...
İlk kartanesi düşüyor saçlarıma
Hoşgeldin hoşgeldin dercesine...

Hani...Hani insan kavuşunca ayrılacağını bile bile
Ayakları yerde bir sevinç yaşar ya
Hani...Hani her kavuşma bir sonraki ayrılığa mayadır ya
Yüreğin şaşkın bir bulut gibi
Nereye yağacağını bilemez ya...

Yüreğimde bahar esintileri
Yüreğimde tomur tomur umutlar
İçimde sellukalar salkım saçak
Ah işte bak şahbaz papatya
Takvimde şaka gibi bir Şubat.

Merhaba İstanbul,
Merhaba kartanecikleri, merhaba bahar
Merhaba tüm özlediklerim, merhaba sevdiceğim
Merhaba yaşamak.