Merjemâ / Umut Ağlamaları

Bu kalabalık şehrin göbeğine kaç intihar sığar
Avuçlarım yalnızlığı kanatırken.

...

Umudun düşük yaptığı gecenin sancıları kulaklarımı yorarken
Fısıldadı gökyüzü
Dudaklarım eski bir şiirin önsözünde kendini astı
Rutubet kokan umut öldü ayakuçlarımda.

Çocuklar ağladı ve küfretti
Özlem tüten evlerin üstünde el sallıyorlar umudun ayıp kokan gecesine.
Yaşım yirmi altıydı, uyandığımda ölmüştüm.

Kangren olmuş cümlelerin içinde soluklanırken
Umudun mucizeleri öldürdüğünü anladım
Yaşım yirmi altıydı en sevdiğim rüyâ'nın koynunda uyuya kalmıştım.

Jilet kesiği ağıtlar döküldü annemin yüzüne
Göğsünden akan irini büyütürken ben
Acıyı yüzüme tokatlasan kirpiklerim ağlayacaktı
Ve düne dönüp beddualar yağdıracaktın gökyüzünden içime.
Sen de biliyordun
Yaşım yirmi altıydı ve daha çok büyüyecekti acılar.

Kundağa sarılmış yalnızlığın dilinde doyarken
Sancının orgazm tik taklarıyla yüzleşecektim.

Daha kaç çocuk döşümde uyanıp açlığı eşeleyecek
Kentin dipsiz kuyularında.

...

Yaşım yirmi altıydı, tek kişilik yatak sancılarını kucaklıyordum
Bir çocuk eteklerimde zil çalarken
Yana döne benliğimi yüzüme döküyordu.

Uyandığımda ölmüştüm, umut sancısını da yüklenip sana gelmişti
Bense sensizliğin hiç kokan yatağına.