Mevsimlerin Nazlı kızı Eylül

Mevsimlerin nazlı kızı,nazende gelini,
Çiy düşmüş sabahların seherinde aç gözünü,
Islak gecelerin gizemli karanlıklarının,
Ardına saklama o gül yüzünü...
Bırak kaldırsın peçeni güz rüzgârları...
Gözün gibi baktığın,
Hayasız bir öpücüğe satmadığın al dudaklarından,
Avuçlayıp içmeyecekler mi sanıyorsun kana kana,
Mahreminde bekleyen kral çıplağın,
Sunuluyorsun zarif ve soğuk zifafına...
O gelincik kokun son kez zikr'edecek,
Bu gece bu toy bedeninde.
Med-cezirler girecek düş bahçelerine,
Körpeliğin kurban edilmeye arz olunur...
Kan kokan bir gecenin hükmüyle,
Birden dönen dünya durur.
Bir yanda çekilen halaylar,sallanan mendiller.
Birileri mağrur rol oynarken,alır sevdiğini,
Diğeri mağlubiyetin hırsından kudurur.
Patlar yıldızları öpmeye kalkan hava-i fişekler.
Zılgıt sesleriyle sarılır birbirine,
Saten yorganlar,atlas yün döşekler.
Güveyi açarken gelinin ak duvağını,
Dicle'yle fırat'ın şahmerdan da buluşması,
Sahnelenir kapadokya mizansenlerinde...
Şuh düşmüştür,gecenin alnına bir kuşluk vakti,
Truva'dan emirsiz iner rütbesiz askerler.
Ay ışığı tutsak kalmışken kara geceye.
Nafile gerdeğin hikayesi yazılmıştır artık,
Şahit oldu işte bulutların sırtındaki gece ayazı,
Gelin oldu,o ele avuca sığmayan,
Mevsimlerin nazlı,işveli kızı,
Haykıramaz artık,duyulmaz cümbüşten avazı.
Gelin verdik eylül'ü hazana bugün.
Git duvağınla salın da git,
Hangi gülüşe ok atılır söyle bugün,
Hangi murad'a kurşun sıkılır bugün...
Kimine yas tuttursada eylül,
Kimilerine bayram düğün...
Kuru yapraklar gibi sararıp solmadan,
Gösterir mi tarih son kez o bakir yüzünü gülüm,
Git de her yıl bahar senfonisiyle yine gel.
Üfle yüzüme baharı bir armoniyle nazlı eylül'üm.
Sensiz gülbahçesi bile kabristan,
Sen gelince,uğramaz hazan,
Gelmez bu cana,ne azrail,ne ölüm...