Mevt

Depozitosu ayrılıkların cebinden çıkmış,
Yalnızlığın kemikli avuçlarında;
Her biten günün alnını kurşun kalemle kesiyorum,
Her biten günün bacaklarını beklediği yollara kör bırakıyorum,
Her biten günün başarısızlığının boynuna tasma takıyorum,
Acemi bir asker gibi, gün nöbetlerinin şafağında
Militan serçelerin sesine, uykularımı şehit veriyorum.




Demişti gittiğinin alacası,
Kulak zarıma vedasını saran nefesinin kuyruğundan;
-Hiçbir kadının kasığıyla samimiyet kurma,
Bu aşka ihanettir!-
Çok kez itiraf etmek istemiştim oysa;
Her kapısını çaldığım kadının etine dokunmadan
Aktım gözlerinden sakata çıkan nehirler gibi usulca.
Bu aşka sadakat değil midir?




Ezildim, tavanımın beli yok
Yaya kaldım, istasyonların kapı kolu yok,
Terk ettiği odanın da kaldırımları yok,
Çıplağım, derim de kasımdan başka ay yok
Ağzımda bir tutam kan
Parkelerin tozlu döşünde divan yok
Nar gibi saçılırken
İçimden firar eden her damla da
O yok
O bende yok.



Ve birazdan haciz melekleri gelip
Ve birazdan gangsterler gelip
Ve birazdan eczanelerden firar etmiş diazemler gelip
Ve birazdan cinnet tümörleri gelip
Damarlarıma el koyacak.
Bilmeyen bilsin; Burası soğuk bir kent
Burası hasta bir kent
Burası protokollere yakışıksız bir kent
Damarında aşk taşımayan burada barındırılmaz!




Kalan son intiharın tetiğine asılı
Kirpiklerinin arsasından kopardığım göz rengi
Aziz olsun sevgili,
Mübarek olsun sevgisi
Çok yaşasın kahverengisi
Çünkü;
Solduğun an
Öleceğim
Göz kapakçığında ceset teri.