Mezar Taşına Yazılamayan Aşk

Gece tüm çıplaklığıyla,
Soyunmaya hazırlanırken zifiri karanlılara,
Yine sevaplar günahlara boyun eğip,
Ölüyordu besmelesiz,en masumane rollerde...

Ve katran karasına yeniden bürünüyordu aşk,
Kaskatı olmuş iki beden,
Bekliyor en deli dalgaları,
En sert kasırgaları...

Ve ikiye bölünüyordu yine zaaflar,
Bam telinden tiz çığlıklar yükselirken,
Sokak lambaları korkudan titriyor,
Pencere rüzgara direniyordu açılmamak için...

Aşkın kör kaderi çizilirken,
Dikenli ateşli yollar da,
Bir masumiyet abidesi daha yıkılacaktı.
Tutkuyla tek vücut olmuş bedenler,
Haps olacaktı netameli kuytuluklar da.

Ve aşk iki cenaze kaldıracaktı birazdan,
Defn edecekti kendini imamsız duasız,
Mezar taşı olmayan dünyadan...