Milattır Akşamlar Gecenin Koynunda...

Dağlar küsmüş yollarıma çıkmaz artık
Şehri arşınlarken gözlerim
Bir siluet belli belirsiz uzaklarda
Hayalin derin dönülmez çıkışında...
Yollar uzadıkça kapılar ayrılık
Aydınlıklar pusu kurar soluklara...




Ne zaman senden yana hülyaya dalsam
Bir nehir olur düşünceler çağladıkça acıtır canımı
Bıçak kesmez sözlerimi
Gözlerin kurşuna dizer dizelerimi...
Tümcelerimin yitikliğinde kaybolurum...
Şimdi milattır akşamlar gecenin koynunda...




Bir çığlıkta kaybolur sesim yokluğuna
Bir kırışıklıkta hayatına ortak...
Her kıvrımda yüzün çıkar ortaya
O an anlamsızlığı olurum düşlerin...
Sesim gelir mi yurduna?
Çağlasam çorak tarlalar yeşerir mi?
Suya hasret çöllerime bir damla aşk düşse
Düşlerim senden yana filizlenir mi?




Hep yamanlığından dem vurur şarkılar
Anlamını bilmediğim aşklar başkahraman
Can yoldaşım hasret figüran olur...
İşte o an anlamsızlığında boğulurum bilmeden...
Anlam katarım düşlerime istemeden...




Vakit şimdi seherden çalıntı bir ezgi
Ay güneşten, güneş dağlardan dertli...
Kuşun kanadına takılan umut hüzün tellerinde
Her mızrap darbesi ruhunda deprem...
Uçurum kenarında şimdi düşünceler
Bir intihar meyillisi artık gözler...




Karları erimiş gönlümün kardelen sevdası
Çıkar başını göğe
Bir dilek tut sende...
Yıldız çal gökyüzünden sal mavilerime...
Ne zaman senden yana umut edersem
O zaman cesaret gelsin seninde düşlerine...




// Cesaret edebilecek misin kardelen yarınsız düşlere...//