Minik Kızım

Koymuş yanağını minik avcuna,
Öyle mışıl mışıl uyuyor musun?
Meleğin sokulmuş bak başucuna,
Ninniler söylüyor duyuyor musun?

Sensin mutluluğun sırrını çözen,
Kitabını yazan, resmini çizen...
Bu kadar iltimas, bu kadar özen
Sevgiye gönlünce doyuyor musun?

Ayırıyor musun akla karayı?
Gerçek yaşantıyı, sahte rüyayı?
Yoksa bu yıpranmış, solmuş dünyayı,
Dilediğin renge boyuyor musun?

Yorulmuyor musun koşup zıplarken?
Bulutlara basıp yıldız toplarken...?
Biz seni gül gibi öpüp koklarken,
Sen gökkuşağından kayıyor musun?

Çabuk büyümenden korkan bir baba,
Ve büyümek için bu kadar çaba...
Ninniler doğru mu diyor acaba?
Sahi, uyudukça büyüyor musun?