Mira

Söyle Mira!
Neden kayarsın gökyüzünden böyle amansızca
Ağır mı geldi omuzlarına dünyanın yükü
Keşfedilmemiş ne kaldı ki aşka dair
Kaçma Mira,
Zifiri karanlığa mahkum etme geceleri
Esir olma sevgiye küsmüşlerin kirli kalplerinde...






Ne zaman neşter vurulsa hayallerime
Ne vakit hançer saplansa yüreğime
Gözlerim seni arar semanın derinliğinde
Beni almadan gitme Mira!
Korkuyorum üzerime çullanan zebanilerin siluetinden
Biliyorum sensiz her gece karabasanlar saracak benliğimi
Yorgunum Mira!
Beni anla...







Duyuyor musun Mira?
Salası okunuyor yitik sevgilerin
Kim bilir kaç yetim yüreği gömdük toprağa
Ve kaç genç kızın umutlarını bıraktık enkaz altında
Üzgünüm Mira!
Başaramadım yeşertmeyi tomurcukları
Soldular susuzluğun ayan çaresizliğinde
Gücüm yetmedi hepsini kurtarmaya...






Ve sen Mira!
Küf kokan yalnızlığımda ruhumu emanet etmeden Tanrı'ya
Beni de al yanına
El ele süzülelim semadan bilinmeyen diyarlara
Kim bilir belki aydınlanır dünya
Belki de yeşerir umutlar boz renkli topraklarda...






Eylül / 2012