Misafir

/bu gelişlerle süslenen
kalp değil
sevmek değil bu koşulsuzca
beklenen
bu acımasız sensizlik
gitmek bilmeyen misafir.../


bir dürtü
düşün peşinde çoğalıyor
tufanla birlikte çıkınca kalp üstüne
keskin bir yabancı
kendi göç hazırlığına soyunuyor
ortak bir yazgı adında
seyirlik hayatların
ibretlik öyküleri yazılıyor

acının tarifi henüz mümkünken aşk'la
ve tüm kıyı kenar damarları
kesiksel ahengin notalarını çalıyor

intihar artık sadece sıradan bir kelime

yanlış anlamalar için taşınan sûret
kendini oradan görmek için koşuyor aynaya

bir vakitler ne kadar da güzeldin sen
hiç anlamadıkça beni

sözlerin
şimdi içimde kulak misafiri

çoktan sökülmüş
puslu bir geçmişin izleri
aykırı renkleri çizerken bedeninde
yaprakların sürüklediği bakışların
ölümsüz baharları müjdeliyordu
soyut bir gölgeye düşen cemre gibi
tüm niyetlerin bedenleri varmışcasına
görünebildiği bir yerde

iyi halden salıverildiğimde anladım
bakışlarının gökyüzü kadar uçsuz olduğunu
gözümden vurulunca hasretine

kavuşma artık sadece sıradan bir kelime

aşk'ın bilge gözüne konan kelebekler ölümsüzdür
iki kesinlik arası hükmünü süren karanlık gibi
"sığınılacak hiçbir yer yok" diyen Kafka'dır sevgili

bir vakitler nasıl da sığınırdın bana
hep terk ederken beni

yalnızlığın
şimdi içimde gitmek bilmeyen misafir...

alicengengizoyunu

(...her geldiğinde, gittiğin gibi buluyorsun ya...işte bu bile beni sevmen için bir sebep...)