Monolog Sızlanmaları II

çok değil bundan bir kaç yıl önceydi..şiirler kadar kedimle yaptığım kavga ve konuşmaları yazardım..ama korkardım da kendimi ele vermekten..alabildiğine labirent olurdu monologlarım ve de olabildiğince kısa cümleler halinde..

seni okurken düşündüm sevgili Meryem..monologlarına sızmış kurguları ve o kurgular içindeki çıkmazları sancıları..sonra kendi monologlarım geldi aklıma..ve sonra şiire dair söylemlerim..sonra çok şeyi düşündüm..düşünürken hep bir duruş sergileme çabası olan insanlardan sadece biri olduğumu gördüm..farklı sanardım kendimi hep..kötü olan bu sanıya inanmakmış..bir farkım yok mesela sancısını çektiğim hiçkimseden..ben de oynuyorum herkes gibi..neden mi?özgürlüğü oynuyorum mesela..insan satırlarında özgür olur diyenler var ya hani..vallahi de yalan..insan özgür olduğunu sanarken bile kendini kasan..oysa ne de güzel olurdu yazanın yalanı.."bir yalanı yazdım" deyip çıkardı işin içinden.."beni yazmadım" diyebilirdi mesela..ama yazardı..yazdıkları hissettiklerine dar geliyorsa en büyük oyuncudur yazan..

bunları sayfanda düşündüğüm için yazdım..hani sırf bu an oynamamış olmak için.. mesela bugün oturup bugünü düşünmek istiyorum..hangi anlarda oynadım?diye..

ütopya perde içinde demiş şair; hayat da bu perdede sahnelenen üç oyun

doğdum,büyüdüm,öldüm

okudum,okudum,okur/um ben bu şiiri..

tebriklerim usta kaleme..

degişik ve bir o kadarda güzel olmuş tebkler1

Meryem ; monologları hep sevmişimdir bilirsin . Bunu başka sevdim , bunu çok sevdim . Alkış ...