Morg Yanığı

ilkin avuçlarına karınca dualarını iliştirdi
kendini, üzerinden sıyırıp attı bir kenara
ilkin, öğrenemeden sevmenin emeğini
çift suretle geniş geniş öldü
dar aynaların yitik bekleme odalarında

bir kadın çarptı avuç kıyılarına
eski şarkıların keskin nakaratları
dudaklarına sağanaktı

ilkin düşündü
kim bu aydınlık şafakları tek tek söndüren
diye düşündü

bir köpek ağzını dayadı gölgesine
siyahı değildi öyle böyle
çokça ayrılık siyahıydı

ilkin sustu
kim bu karanlık üzerine karanlık örten
diye sustu

uyandı sonra

morgda uyandı, upuzun yalnız bir masadaydı
şizofrenik saatlerin en arzulu dakikalarında
bitmemiş resimler
yarım kalmış şiirler
ve nice eksiklik aradı, aradı, aradı
ter içerisinde kaldı gözleri
buldu sonunda
eksik olan kırağı tutmuş tenini

hep bir kadına
felaketim olur musun diye sormak geçerdi içinden
aklına geldi ilkin

ağlamak istedi, yosun yosun ağlamak
kendi mendireğine tutunup ağlamak
beceremedi ya, ağlamak kolay iş değildi

ilkin korktu, fena halde korktu
hani böyle trabzansız bir merdivende koşar gibi
hani annesinin anlattığı masalı bölen bir şey olmuş gibi
öyle korktu işte, bir ölünün en tabi hakkı ile
yaşamaktan korktu

yanıklarına sarılıp, ruhunu üçüncü sayfa haberleri arasına iliştirdi ilkin