Müebbet Mahkumu
Yalnız kaldım bu damlarda
Konuştum demir kapı, duvarlarla
Bir birimizin dilinden anlamadık
Boğuştum hatıralarla
Odamdan çok başım dumanlıydı
Yaktığım sigaramla
Yıllardır gidip geldim
Fark etmedi bu kör duvar
Seni sordum o yıllara
Ses vermedi hatıralar
Geçit vermedi sevdaya
Beni hapseden parmaklıklar
Ne bir dost ne arkadaş
Nede bir sırdaşım var
Ömrüm tükendi şu beş adım koridorda
Beni tanıyan sadece zalim pranga
Nice beşer e bu duvarlar ses vermedi âmâ baktı
Damdan düşen her gölge o güne bir firaktı
Duvarları nem yıkmadı
Beni gamın yıktığı kadar
Günler yıl oldu yıllar asır oldu
İnfazım müebbet geçmiyor yıllar
Duyumsayan bilincin kefaretidir yalnızlık.Şair olmanın ödülü içinde acıyı yaşamak.şair kendi yalnızlığında yaşar tün insanların bir başınalığını ve haykırışı bunadır.çok güçlü dizeler sayın hocam .kaleminiz daim çağlasın.saygılarımla.