Muhannet Sevdiceğim...!!!

Sustum!!



Yokluğunun kayışı koptu beyin tufanlarımın asi bendinde
Oysaki konuşacak çok şey vardı, yaşanacak çok şey olduğu gibi
Etrafı çitlerle çevrili ahu zarımın
Ve her bir telinde konaklamış örümcek ağları
Senli türkülerim tutsak sevgili...
Ay kinle bakıyor hasretime
Başımı kaldırsam yansımasında yıldırım gibi sen düşer gönlüme...




Gece iki hece...
Derin ki... En derin bilmece...




Aşkı beceremiyorum
Yüreğimde nasıl yanık bir kaval sesi, saçlarımdan iç kulağımı okşuyor
Yüreğimde oluk oluk ezgisi sendin değil mi dağlanmışlığım?
Her tınıda dilsizliğimin sesi
Bezgin bakıyorum resmine ey yar..!!!
Nasıl bir alamet
Bu nasıl bir kıyamet
Çözemiyorum saçlarıma düğümlenmiş ellerim...




Yoksun...!!!




Yoksul şimdi yüreğimin sen sofrası
Açlığımı sözlerinle bastırıyorum
Demini almamış çay gibi sensizliğim...
Bak şimdi taze ekmek gibi hayalin
Kokusu geldikçe burnuma sen-deli(ri)yorum...
Yalın bir sen çiziyorum düş(ü)me-den...
Kara bir merhem ayrılık dinmeyen yaramda
Sürdükçe gece yeniden kanıyorum
Kanadıkça ruhuna akıyorum...




Siluetinin gölgesinde iki büklümüm
Gezinip durdukça tenimde özlem
Terimde akar gece usumda sırıtan çaresizlik
Durdukça korkarım iki büklüm kalmaya mahkûm dizlerim...




Dirayeti yok hidayetsiz gönlümün
Düş-süzüm süzüm süzülmüş benden... Aşk-sızım
Bulamıyorum aciz türkülerime nakarat
Tekrarlarken dilim aynı heceyi muhannet diyor
Muhannet sevdiceğim...




Not: Hazal Karadağ ? Songül Karadağ ortak yapımıdır...
MADE İN KARADAĞ...



(bu kadar çıkabildi )