Mum

sarhoş yaşanır
en afili yalnızlıklar

kuru bir ağaca yaslanıp mecburen
yıldızları koyup üst üste ve sayınca gecenin ışıklarını parmaklarına yapıştırıp


eksiltince hele o makus kaderi
kederin üzerine sürünce yeni kurduğun cümleleri
şarkıları bir de


soluk akşamlar düşürürsün
ceketin astarını eskitip
delik deşik hayal koşar senden önce o gölgelere


saklanır saklanacağın köşe bucak çukurlara
kızgın kumlar örtünce mezar gibi
gece



misal
o gece
kış türküleri söyleyince hele


iklimini kaybedersin ağustos'ta
şafağa beş kala


ölü doğar o gün güneş
ana rahmine kör düşmüş yetim misali


ayakları çarpık
elleri yoksun
dili tutuklu
sağır


el yordamıyla çalınır o gün kanunlar
karanlık güfteler
uçuşmuş notalar kuşanır porteler



ölür vadesi dolmadan şehir
sokaklarında mahcup rüzgar

eşiğin dilsizi söyler o gün ezgileri
dudakları kıpraşmadan



müdavim bir kapı kapanır
hayaller üzerine
perde iner
mum söner...