Mum Kokulu Gölgeler
Bir şair yalnızlığıdır yüzüme düşen....
Anemonların konukları vardı geceyi aydınlatan
ve Deniz dahi yakamozdu düşlerde
Bir gözyaşı süzülüşü kadar yakın
Bir iç çekiş kadar tutsaktı yürekler
Uzansa güneşi tutabilecek kadar büyük elleri
Günü yutar karanlığa saklardı aydınlığı
Masmavi bir fırtına eserken gözlerinden
Dökülürdü çisenti öğüt söylevlerine
Nazar tutmamış Mahir zirvelerin kokusu
Gün doğdu hep uyandıkların Ulaşında
Çokça bir gülümseme yayılırdı
Gönül yolculuğuna sallanan ellerin ardından
Çıkılan düşün paylaşımlarında
Sarılırdı yoksulluk zemheride sımsıcak
Söylenirdi bakışlar umut türkülerinde
Bir sabah ayazı sararken avluyu
Gün ışığına hasret üç ıhlamur açar gönüllerde
Sonra
Siner gece tanyerine usulca
Sakınır
Mum kokulu gölgeler ...
Not:
"Bu şiir onlara adanmıştır..."
Enfes..
İncisi boynunda asılı dizelerinizi candan kutlarım..
Teşekkürler paylaşıma..
SUSTUM ,
MUM KOKULU GÖLGELERDE..
IHLAMUR YAPRAKLARI RUHUMU SARDI..
BİR KEZ DAHA ÜŞÜDÜM
KIZGIN GÜNEŞİN ALTINDA..
üç mum yaktım bu geceye özel...yansınlar bir kenarda...özel bir şiirdi, kokusu içinde... teşekkürler hocam.. anmak dahi yetti...
selam ile👍👍👍👍
şiir nefisti...
onları hatırlatan dizeler unutulmasın.daima anımsamak bizim boynumuzun borcu.bu ülke değerlere sahip çıkmasını zor da olsa öğrenmeli.emeğinize saygı duyuyorum.acımız ilk gün kadar büyük