Mümkün Mü?

Sen kaderlerimizi birbirine kenetleyen
Tahammülüm yok!
Dokunup öylece yüreğime
Tadı damağımda kalmış ayazlarında ben üşürken
Bakışlarımda izinsiz sevişmek delice
Mümkün mü seni sevmemek?


Kuşkum yok!
Ellerim dahi yanıyor
Yaklaşmışken biraz daha kal
Küçük bir çocuk gibi haylaz nefesin
Donukunup kaçıyorken tenime
Soğuk damarlarımda yüz tutmuş
Benim yalnız savaşmaya gücüm yok
Dirensem bile titreyişlerime
Mümkün mü yenilmemek?


Vaktim yok!
Bekleyişlerim tükendi belki de
Zaman alıkoyuyor bizi
Sussak ne fayda şimdi
Haykırıyor gözlerin sabırsız
Çözüldü düğümlenen bilmece
Bizi değiştirdi hayat
Sürüklenen bedenlerimizin yolu
Artık birbirimize
Mümkün mü geri dönmek?


Kaçış yok!
Ne kadar uzaklaşabilirim ki senden
Önüm arkam sağım solum
Heryerdeyken sen
Ve yavaş yavaş sen olurken ben
İçimde dışımda senle yanmaya
Başlamışken bu beden
Soluğumdaki ateşin
Bırak da yaksın dudaklarımı
Mümkün mü söndürmek?