Münacat ...
-Ne zor geldik dünyaya , ne kolay gidiyoruz
çiçek oluncaya kadarmış tohumların sertliği
dokundukça birbirimize kırılıyoruz , eskiyoruz
özde hassasız , sözde dikkatsiz
eğilmeden, bükülmeden ,eksilmeden çoğalarak büyümek
büyüklük değil ama büyük yük !...-
...
Annemin gözleri beni
ben senli günlerimi tarıyorum kirpiklerimde ıslak ıslak
hasretin ağırlığı çökünce yüreğime dünya üzerime devriliyor
toprak nefesimi soluyor oğul !...
Zaman; lav olup aktıkça özlemli bakışlarımdan
akrep ısırığı izler taşıyor yüzümde gezinen yelkovan
dizlerimi kesiyor dermansızlığı boşluğa uzanan ellerimin
iklimler gelip geçiyor her teli kar kış boran mevsimli saçlarımdan
Hayat eteklerini toplamadan yalan dünyanın avlusundan
ruhum açılmadan dönülmezliğin seferine
son kez son bir kez yüklenip sesini yüzünün elifine
yüzümde gezinse varlığın olmaz mı ? oğul !...
Ilahi terkedis öncesi yakaris misali . Belki de ,kesilmemis ümitlerin duaya dönüsümü .
Beni susturan dizeler ;duygusu agir. Tebrik eder , cekilirim ...
Münacat,Tanrıya yalvarma/dua etme ama şiirin son bölümünde hissedilebiliyor.Adının uygunluğundan emin olamadım.
Giriş muhteşem.Final de öyle.Şiir tümüyle güzel.
Yürekten kutluyorum.
😙👍👍👍
gözlerini karanlığa gizlemiş bir çığlığın bakışını hissettim üzerimde...
hep dokunur bana şiirlerinizdeki hüzün
kutlarım emeğin güzelliğini👍
Bu nasıl bir yakarıştır böyle ki... Sızlatır okuyanın içini
Zor geldiğimiz dünyadan kolay ayrılıyoruz Tıpkı kolay insan olmak ama insan kalabilmenin zorluğu gibi Eğilmeden, bükülmeden, eksilmeden doğru yolda büyüyenlere selam olsun...
Sevgilerimle İlayda