Mürekkep Gölgeleri
Karaya vurmuş düşlerin sus payında boğulurken çığlıklar
Ölü kentlerin mücella gri dalgaları
Ve paramparça hayallerin çehresinde sükûnetti cellâdım...
Üstüme kapıları örterken umutlar
Ölüyorum hüznüme kefil ay ışığında
Vefasız kirpiklerim m/eziyetle
Tenime ateşi değdiriyor tuzuyla
Büyüdükçe kendime yabancı bir boşlukta çırpınıyorum
Ölü bir nehir gibi
Kuştüyü döşeklerden düşüp devasa taşları kucaklıyorum
Tarumar ülkelerin çıplak sokaklarında öksüz militan
Boz bulanık bu çarkta koştukça koşan
Gündüze kavuşur muyum diye güneşi arayanım...
Hayalim ceplerimde
Yarınlara koşuyorum durmadan
Hoyrat seslerden uzak ve
Kafamda çözümsüz haller
Yüreğime nefes süren bu darbe güncesinde
Her yarın bir alışkanlığı sıralıyor umutla
Aşk ,senin ellerinle dokunmaktı yıldızlara
Senin gözlerinde inci olup doğmaktı 'biz' denilen kavramla...
Şimdi söylenmemiş her söze şerh düşerken kalemim
Muhafazakâr vitrinlerden uzak
Model yalnızlıkları teğet geçerek
Gönül köprülerine sıkıca tutunmaktı
Sefadan gayrı bilinmezlere gebe
Su gibi doğmaktı azade beyitlerde...
Hayat,sırların mihnetini öğrenmekti ehemmiyetle
Taşımaktı asaletle
Gözyaşı abı revan iken
Saydam ve zarif bir teselliydi umut
Güvercin kanadında...
Görmezden gelerek
Kâğıttan umutların ıslanan hışırtılarını
Bir ırmak kıyısında gölgemle oynuyorum
Haziran veladeti kızıl korla yücelirken sayfamda
Hüznün saçağından uçuyor iskeletim
İnci dişler arasından aşk açıyor tümceler
Kırmızı sunağında
Dikensiz bütün güller...
Ve...
Geceyle sızıyor içime üç harfli ketum sözcük
Can evimde gök mavi/m
Genzimde yosun kokulu sızı
Parmaklarımda mürekkep gölgeleri
Aşkın en yalın halini pembe kalemle süslüyorum
Yürekli başımı omzuna dayayarak
Sen'i ömürlük seviyorum...
hazal abla şiirlerini takip ediyorum her biri ayrı güzel bu şiirinde MUHTEŞEMDİ gönülden tebrik ediyorum 😌
''mücella gri dalgaları çehresinde sükı»netti cellâdım... şerh düşerken kalemim azade beyitlerde... Haziran veladeti tümce sunak günce ketum''
gibi söz öbeklerinin şiir içindeki yakalanışları müthiş ivme kazandırmış...
''kirpiklerim m/eziyetle'' ironi bir sanat icra etmiş....
Ve başlık şiirin akışı ve duruşu kadar diriydi.
Kuştüyü? (kuş tüyü) abı revan? (ab-ı revan)
Güneş ışınlarının daha dik vurmadığı bugün, Behçet Necatigil'i alırken ellerime,bir sözcük dikkatimi celbettiğini,ne kadar yüzümü çevirsem de başka yöne,o sözcüğün hep karşımda olduğunu görüyordum sanki.Sebebini bilmesem de. Bu sözcük â??'Hülyâ''sözcüğünden başka değildi ve öyle kullanılmış ki dizeler arasında,bu kadar mı yakışır dersiniz kendi kendinize şiirle konuşurken(ben konuşurum da bazen).Bunu neden şimdi anlattım;çünkü bizim şairin de dizelerinde(Hüzün,ekseriya kullandığı sözcük) hep karşıma çıktığını gördüğüm bir sözcük var da,ister istemez anımsadım Necatigil'i. â??Hüznün saçağından uçuyor iskeletim' mücerred olan Hüznü muşahhas olan iskeletle kaynaştırarak bir okuma zevki veriyor okuyucuya.Ayrıca Şiir başlı başına hüzün kokuyor (ya da ben, çok hüzünlü olduğum için),sayfayı sarmış bir sarmaşık gibi dizelere, bırakmıyor. â??Sen'i ömürlük seviyorum' deyişi şairin bir başka anlam katmış şiire,dolu dolu olarak... Tebriklerimle şair yine
Ömürlük bir aşk. Kelime anlamına saklanan bir hayat . Adanmışlık sadakat Ve şiir Mükemmeldi
Yürekli başımı omzuna dayayarak Sen'i ömürlük seviyorum...
sen seversinde oda seni ömürlük severmi aslında önemli olan bu inşallah sevginin karşılışıda aynıdır tebrikler harika dizelerdi beni farklı alemlere götürdünüz selam ve saygılar