Mutlu İnsanlar Sokağı
Her gün gelir geçerim
Bu dar sokaktan,
Pencerelerinde çiçekler,
Beyaz badanalı evler,
Kapı önünde nakış yapan,
Ağız ağza vermiş,
Oyalı yazmalı kadınlar.
Hadise olur birinin geçişi,
Bütün gözler ona dikilir.
Ne giymiş,kimin nesiymiş.
Utanarak geçer yabancı kişi,
Hepsi beni iyi tanır.
Onlardan biri gibiyim.
Kimse bakmaz geçerken.
Sokağın bitiminde,
Eski mahalle fırını,
Her tarafı kaplar dumanı,
Çarşıdan ekmek yemez,
Bu sokağın insanı.
Çiçekli perdeleri,
Açıktır pencereleri,
Kasetten yayılır gider,
Sevda türküleri.
Her gün dinler geçerim.
Zor geçinirler,bilirim,
Ama, yürekleri huzur dolu
Bu insanları çok severim.
Gönülleri sevgi dolu
Başka bir alemde yaşarım
Unuturum derdimi kederimi
Bütün yorgunluğumu atarım
Bu dar sokaktan geçerken
Ülkü Ahıska. 5. ekim.2010
..şiirin anlamı ses olsa gerek böyle bir dinleti duymamıştım duyguları dokuna dokuna harekete geçiren ve içine hapseden..gerçek ki seslendiren şaire şiirin tümü olmuş..teşekkürler...
Nostaljik şiirini o günlerin özlamiyle yâd eden değerli hanım efendiyi tüm kalbimle kutluyor saygı ve sevgilerimi sunuyorum.
çocukluğumun geçtiği mahalleyi anlatmışsınız sanki...
Ne güzeldir öyle mahalleler...Yapmacıktan uzakta dost canlısı insanlar...
Şimdi özlüyorum öyle yerleri...
Apartmanın tepesinde karşı komşudan habersiz beton yığınlarının içinde yaşıyoruz...
Nostalji yaşattınız, kaleminiz yüreğinizle sağolun varolun Ülkü Hanım Sevgilerimle