Mutlu Son

ay ışığı seninle
karanlık bende kalsın
sen korkarsın
ben korkmam
yüzüme düşler sürerim

ağlamayız

uyumlu dizeler bulurum
yalnızlığımızı
bir güzel süslerim
gözlerine inanamazsın

avunuruz

hatırım için anlatır
leylekler yol hikayelerini
badem gözlü serçeleri
rivayetleri...

kendimizi unuturuz...

sokağın ortasındaki
rüzgara
yaseminlere yakın
saklanmadan elele

yürürüz

kendimize yol açarız
kalabalıkların arasından
buzların çözüleceğine
ateşlerin söneceğine

kalpten inanırız


bir sabah
avucumuzda gün ışığıyla
uyanırız
yaprak gibi titreyen
kalbimizi

dinleriz

gün gelir acılarımızı
kimseye anlatmasak da
olur der ;
son sayfaya

mutluyuz yazarız