Nafile Bekleyiş...
Seni bekliyorum,akşamlara dek,
Dinsin acılarım,ne olur gelde,
Gönülün şifası, umut diyerek,
Bekleyiş nafile,bildiğim halde.
Haber göndermişsin,unutsun diye,
Niye umut verdin öyleyse niye?
Ben ömrümü verdim sana hediye,
Yaradandan ödünç aldığım halde.
Bir mum gibi eriyorum sayende,
Hiç mi hatırı yok, mazinin sende?
Sevda filiziydim,gönül bahçende,
Cansuyu vermedin,solduğum halde.
Nasıl yaşar sensiz,bu vücut,bu ten?
Ömür tükeniyor,gün değil biten,
Ölüme kurulmuş saatim zaten,
Bulamayacaksın,geldiğin halde.
Bir zamanlar dizlerinde yatandım,
Şimdilerde sensizliğe atandım,
İnsanların görmesinden utandım,
Bak ağlayamadım,dolduğum halde.
şiirinizi yeni okuma fırsatı buldum.klasik şiir normlarına bağlı kalınarak yzmışsınız.kafiye bazen şiiri basitleştirir.tekerleme edası yaratır her kıtanın sonunda aynı mısranın tekrarlanmasıda.bunları yazarken bende zamanında benzer şiirler yazdım.üstelik sevenide çoktur,tıpkı sizinki gibi.ama bana çok sade,sorularla basitce işlenmiş geldi.ve evet akıcıydı.kolay gelsin.
bu şiirinizde süpeper olmuş bayıldım yüreginize saglık
Hocam yine çok güzel yine konuyu güzel işlemişin. İyi bir hece
tebrikler👍
bence buşiir şiirlerin efendisi içinde derin yaralar var gittim ve geri geldim anlattıkları kadar varmışsın ağabey yüreğin huzur kalemin zülfikar olsun hürmetler👍
elinize sağlık. aah ah çekmeyen varmı şu derdi acaba...