Namlunun Ucunda Ölüm

Gögsün bir inip bir kalkıyor
Sesin boğuk boğuk çıkıyor
Dilin çatal dile dönmüş tıslıyor
Ağzından çıkan o zehirli sözler
Engerek gibi insanı sokuyor

Öfkenden gül kurusu dudakların
Titremekten mora dönmüş
Tel tel Örülmüş kumral saçların
Sanki kırbaç gibi can yakıyor
Gamzelerine damlalar süzülmüş

Zeytin gözlerinde şimşekler çakıyor
Beraber umutla diktiğimiz
Sevgiyle can suyu verdiğimiz
Mimozaların sarı çiçeklerine
yıldırımlar nefretle bir bir düşüyor
O Pamuk ellerin,ojeli tırnakların
Bir dişi kaplanın pençesine dönmüş

Ben aşk denizinde serseri bir mayın
Düşmanımın silahında ki son kurşun
Hadi durma çek şu çelik tetiği gülüm
Mayınlar arasında yürümekten yoruldum
Namlunun ucunda gülerek gelen ölüm
CENGİZ DAMAR