Narsist

gözyaşlarıma aşığım,
sana tuzaklar kuran bedenimde
samimiyet arama...
aynaya her baktığımda
dokunmaya kıyamadığım
bir ten...
tenimin içinde sen sanki...
bu dolaylı yolla seviyorum seni.
önce kendi ellerimi,
sonra senin parmaklarını...
yüreğimin askerleri
mayın kurdu artık sana
çaresi yok!
sensizliğin yanında hep ben oldum,
kendime kaptırdım kendimi,
deli bir kavgayla
kendime yazar oldum...
hüzün çokluğu değil artık.
güzel gözlerim ağlamasın istiyorum,
koklanası saçlarımı kestirmek istemiyorum derdinden!
zaman akıp giderken,
sarıldım taze bedenime...
hiç yaşlanmasam,
hiç kırışmasa gül yüzüm...
korkuyorum
kendime duyduğum bu aşktan...