Natlus

pencereni açık tut natlus
yıldız avına çıkacağım bu gece
tek tek üfleyip biriken ışıkları
kararan ruhunu aydınlığa çıkaracağım


dün gece gördüm seni
yüzüne mesken tutmuş hüzün obrukları
düştükçe çırpınıyorsun
çırpındıkça daha bir batıyorsun derine
yüreğin öykündükçe ateşe
buz tutuyor ruhunun elleri
kayıyor gençliğin, tutamıyorsun


pencereni açık tut natlus
hırsızlık yapacağım bu gece
sevdiğinin koynunda ölen kadınlardan hayat
anasının kucağında uyuyanlardan huzur çalacağım
üfleyip üfleyip avucumdakileri
odana masal ormanı kuracağım


gül attım sana gül kokasın diye
taş sandın natlus
acıdı için
ağladı gözün
öfkeye durdu özün


belki yıldız avlayamam
uyku da aşıramam
huzur da çalamam belki
sen yine pencereni açık tut natlus
en derinden
en yürekten
dualar birikiyor dilime
üflüyorum gökyüzüne


gibi bulut
gibi yıldız
gibi anne