Ne Çok Üzülmek

birşeyi fark ettim insanlara bakarken
resimlerde eskisi gibi güzel çıkmıyorum
gömleklerimin hepsinin modası geçmiş
çok üzülüyorum
burada ağlamaklı gülüyor yağmurlar
aklında ne geçiyorsa artık bulutların
buna da üzülüyorum

ne çok gerçek var her gercek acımsı
tad bırakıyor ruhuma
seni özlemek beni sarsıyor, benzimin
attığını biliyorum, bana seni düşünmek
iyi gelmiyor, gülüp geçemiyorum kalbime
birde bir korkum var kaza bana göre
değil
kan için kimseyi rahatsız etmemeliyim
bırakayım hoş olmayan bu korkumu
ama bir akşam vakti acil kandan değil
sensizlikten acillen ölebilirim

özgürlük aslında bir başına iken daha
anlaşılır birşey, yalnızlığı tarif edebilirsin
onun içini doldurma hünerini edinirsin
sonra paylaşma etiğini kazanırsın
bir gün sevgiliye
kentin de adres nasıl tarif edildiğini
kalabalığın arasına karışmanın hazını
kargaşadan kaçmanın bin tür yollarını
bilet kontrolün yoğun olduğu saatleri
anlatabilirsin
ve paylaşırsın bir tas corbayı...

puslu camlarda bakan çocuk gibi sevgi
kapı aralığında giden kedi gibi aşk
bütün pencereleri açmak, bütün kapıları
sürgülemek geliyor içimden
bulutların ebrulisini , fesleğenin çiçek
açmasını
ayakların alıp başını gitmesini biliriz
düşümüzde ansızın uyanırız eksik kalır
kuşların bir kanatı
işte bu duruma çok üzülüyorum....