Ne İhtişamındayım Ne Boğazında Gözüm İstanbul

Aldığını geriye vermez diyorlar sana.
Sen ki bu kadar zalim,olma sakın İstanbul.
Katre katre umutla,hasret yükledim sana.
Umudumu ot gibi yolma sakın İstanbul.

Sen yurdumun incisi,o benim gönül incim.
Onu düşündüğüm an,kayboluyor bilincim
Aldanma gördüğüne,zannetme ki çok gencim.
Unut gitsin derdimi,sorma sakın İstanbul.

Sanma sana sitemdir,ağzım dan çıkan sözüm.
Ne ihtişamın dayım,ne boğazın da gözüm.
Misafir oldu sana ,eli kınalı kuzum.
Garip görüp kuzumu,yorma sakın İstanbul.

Taa şileden seçmişler,kuzum kıtasını.
Topla demişler hemen tarağını tasını.
İnan şimdi kıskandım,toprağını taşını.
Hakir görüp kuzumu,kovma sakın İstanbul.

Sen de emanet kuzum,cevahirdir bilesin.
Gözünden yaş düşerse,melteminle silesin.
Çok değil otuz gün sonra, ben ordayım bilesin.
Fakir görüp engeller,koyma sakın İstanbul.

Körpedir daha kuzum,bıyığı yeni biti.
Yüreği bende koyup,Vatana asker gitti.
Yaşı küçük olsa da ,o bir babayiğitti.
Toy görüp te kuzumu,yorma sakın İstanbul

O benim şu gözümde,inan Cennete değer.
Bir anam değişi var,bil ki Dünyaya bedel.
Vakit tamam olunca,onu bana geri ver.
Elerimi koynum da ,koyma sakın İstanbul.

Kulak ver son sözüme, sonra deme ; demedi
Bedduam pek tutuyor, bunu biri denedi.
Gün gelir evladımı,vermesen bana geri.
Yıkılsın köprülerin,onma sakın İstanbul