Ne Konuşabilirsin Ne Susabilirsin Bütünüyle

Bazen,
Ne konuşabilirsin, ne susabilirsin bütünüyle..
kendine geveze,
dışına suskun
bir hayat çizersin gözlerine.
kim bakar, kim ne anlar,
kaç dile çevrilir yaşamın, bilemezsin.
kirpiklerini usulca eğer, susarsın...

bazen,
Ne konuşabilirsin, ne susabilirsin bütünüyle..
Sadece içli bir ağlamak olur
Şiirlerin.
Bir çocuğun elinden
Fırlayıp
Seken bir çakıl taşı gibi
Dalıp çıkar birilerinin hayatına kalbin.
Kalbin ağzında,
Bir söz arar kendine,
Dolanır dilinin aksak ayaklarına.
Söyleyecek bir şey bulamazsın...
Susarsın.

bazen,
Ne konuşabilirsin, ne susabilirsin bütünüyle..
Aklına bir kelime düşer
Yavaşça bedeninden aşağılara iner.
Takılır kalır yüreğinin
O hassas süzgecinde.
Tortusu içinde sızlar, belki de ömrünce.
Konuşsam dersin,
birileri incinir diye
sen kendini incitirsin...susarsın.

bazen,
Ne konuşabilirsin, ne susabilirsin bütünüyle
Aslında her kelime biraz eksik
Biraz da yetimdir.
Hiçbir cümle tam olarak
Bu halin değildir.
Bir şey anlatayım dersin,
Sözcüklerin birbirine küser,
Sen kendine küsersin...
Susarsın.

bazen,
bir yabancının memleket gibi
sıcacık bakan gözlerini
alıp,
örtmek istersin
üşüyen yalnızlığının üzerine..
işaret parmaklarının uçlarını
birbirine değdirip
durdurmak istersin işgüzar zamanı
Hayatın en olmadık yerinde.
Olmadık dedim ya, olmaz...
Susarsın.

Bazen,
Ne konuşabilirsin, ne susabilirsin bütünüyle..
Beyaz bir mektup kağıdında,
Nemli bir mürekkep olup, ağlarsın.
Okunsam dersin, anlaşılamazsın.
Temize çekmeye değmezsin.
İyisi mi,
Kendini yırtar atarsın.
Sözcüklerin kalbine kaçar, kurtulur.
Yuttuğun diğer sözlerinin yanına koyarsın.
Sen susarsın...

Bazen,
Gecene bir gündüz istersin,
Çoğu zaman,
Gündüzüne kopkoyu bir gece dikersin.
Herkes birbirinde unutmuş kendini.
Savurduğun sevgileri
Kimde, nerde bıraktığını düşünürsün.
Tek tek toplayayım dersin
Kendini
Olmaz,
Parçaların aşınmıştır,
Gittiği gibi gelmez duyguların.
Anlarsın,susarsın.


Bazen,
Ne konuşabilirsin, ne susabilirsin bütünüyle..
Konuşsan bütün kapılar yüzüne kapanır,
Sussan,
Yüzün kapıları kırdırır.
Böyle dilsiz, sağır
Zamanlarda,
En iyisi şiir yazmaktır.
Alırsın eline kalemini, kağıdını
Olmaz.
Aklına kapılar takılır.
Susarsın...
Sonra eğilip,
Bir şiirin avuçlarından
Yavaş yavaş
Sustuklarını yudumlarsın...