Ne Mümkün

Mutluluk özlemi hep durur içimizde. Nerededir bilinmez alıp çıkınımızı oraya gidesimiz gelir mutsuzluk duyduğumuz anlarda. Sonra bakmışız bizi kalın urganlarla bağlamışlar. O kalın urganlar düzen içinde yaşadığımızve alıştığımız yıllarca kurmak için didindiğimiz ilişkilerdir. Aile bağlarıdır, çocuklarımızdır, canımızın bir parçası olan varlıklarıyla gönendiğimiz çaocuklar. Sonra eş, sonra dost... Sosyal çevre. Bütün bunlar o "Yüreğimizin götürdüğü yer"e gidemeyişimizin nedenleridir. Oraya gidemedikçe mutluluk da hep elimizde olanla yetinmek olarak kalacak. Asla o ilk gençliğin mutluluğunu, ilk bakışın sıcaklığını,ilk dokunuşun kalb vuruşlarına kavuşamayacağız. Ta ki şairlere kadar bu sınırlama. Sözcükler çocuklara verilen ilk oyuncaklardır.Eğer şairler çocukluğunun yakınında yaşıyorsa,bunun nedeni çocuğun olmadık düş ve oyuncaklarla oynamaları gibi onların da sözcüklerle oynamalarıdır. Sözcükleri söylerken bile oluşan gırtlak ağız dansıdır. Bu yüzden şairliğiniz ki sürüyor hala "Çocuk duygularımın arta kalanı mutlu zamanlarım .."dizesini yazabiliyorsanız düşsel gitmeleriniz var demektir mutluluğa. Güzel bir şiir yoruym yazmayı tetikleyendir.Tebrikler İlayda Hanım.

Bir başka dünya gözümde yeniden uyanır mısın ... ?

TEBRİKLER ŞAİREM ....YÜREĞİNİZE SAĞLIK....👍👍

mutlu ilk yaz yeniden uyanır...

tebrikler İlayda...

uyuyan büyümüşlüğümüz olsa biraz da..uyandırsa bir kurbağa çocukluğumuzu..

güzeldi..