Ne Mutlu, Daha Ölmemişim

Dizlerim yara bere içinde
Yarınlarımın peşine düştüm.
Ömrüm ise sıkışıp kalmış
Seninle yaşayamadıklarımın arasında.

Sana sığınıyorum ey Tanrım
Yumruk kadar kalbimle
Bu aşk bana ağır geliyor.
Ya bu ayrılıklara
İsyan ederim tüm aşıklar gibi.

Asiliğim yakamdan tutuyor
Bir çığlık koparıyorum gün batımında
Önce kendim korkuyorum
Sonra insanlar kaçışmaya başlıyor
Susuyorum....

Kendimi sana gelmeyi yasaklıyorum
Ama bu kör olası aşk
Beni sana mecbur ediyor.
Kanunu kendisi yazdığından
Zincirler kırılıyor kilitler karşısında.

Ne zaman sen aklıma gelsen
Sonumu hatırlamıyorum.
Senli duygular içinde
Bir kar tanesi gibi
Eriyip, yok oluyorum varlığında.

Gözüm musallada bir taşa takılıyor
Bir taşa bakıyorum
Bir de bensiz bedenime.
Hayret, insan nasılda kayıtsız kalabiyor!..
Her ne kadar kendimi kaybedip
Hâlâ seni yaşıyorsam
Ne mutlu bana, daha ölmemişim.....