Ne Zaman Seni Düşünsem

Ne zaman seni yazmaya kalksam,
sitemlerin bir duvar önümde.
Aklımda;
Kömür gözlü insanların,
Kan ve gözyaşı nurları,
yumak yumak çilelerle örülmüş,
aynı desenlerde kentlerin dantel işlemesi.
Yüreğimin bir köşesine,
Biraz Zonguldak,
.........biraz Kütahya,
....................biraz da Amasya seriyorum sevgili.

Ne zaman seni yazmaya kalksam,
asi yeşili gözlerin önümde.
Aklımda;
Boş başakları ayıklanmış,
sözde temsilde.
Her bahar yeşil,
her yaz mevsiminde saçların gibi sapsarı,
dolgun başaklar misali salınan,
hasat mevsiminde toplanmayı bekleyen saf,
güzel insanlarımın hak sızısı.
Bir köşesine de onları seriyorum yüreğimin sevgili.
Biraz Konya,
...........biraz Adana,
.................biraz da Kayseri.
Desenler aynı
Ve ben hala aynı serseri..

Ne zaman seni yazmaya kalksam,
Yağmur yaşların gözlerimin önünde.
Aklımda;
yangınlar içinde,
.......yakılan insanları,
...............yıllarca silinmeyecek bir yanık kokusuyla,
duman duman bir kent.
Acıları,dumanları dizelere,
Kokuları buram buram özlem kokan,
..............barış kokan türkülere dönüşmüş,
biraz Sivas seriyorum sevgili yüreğimin bir diğer köşesine.
Kulaklar sağır olmasın,
............açılsın yanık dizelerin,türkülerin sesine..

Ne zaman seni yazmaya kalksam,
Çıldırtan sessizliğin gözlerimin önünde.
Aklımda;
Hiç çıkmayan sessiz çığlıklar,
tarihe mal olmuş,
kalıntılar içinde biraz Kocaeli,
...............................biraz Düzce,
....................................biraz Erzincan,İsparta..
Desen hiç değişmiyor sevgili,
ince ilmekli,sık acı geçirilmiş.
Ve onlar da,
Onlar da yüreğimin bir köşesine serilmiş..

Ne zaman seni yazmaya kalksam,
sevginin yokluğu,sevgimin çokluğu gözlerimin önünde.
Aklımda;
Orhan Veli'nin karpuz yüklü kayıkları,
caddelerde envai çeşit arabalar.
Sırtım egede,yüzüm vitrinlerde.
Yanaşma gibi hissettiren,
...............yanaşma diyen vitrinlerde..
Dilim bile dönmüyor sana isimlerini söylemeye,
hangi ülkenin hangi kentindeyim kayboldum.
Benim kaybolmamın yanında,
................daha da acısı kaybolan Türkçem.
Ben Ahmet abimin aile bakkalını,
Cemal amcanın şen kitabevini özledim sevgili.
Biraz İzmir,İstanbul,Ankara,
....................biraz Urfa,Malatya,
..............................ama çokca Türkçe,
......................................serdim yüreğimin diğer köşesine.

Ne zaman seni yazmaya kalksam,
Yalnızlığımı geri verişin gözlerimin önünde.
Aklımda;
Metropollerde apartman boşluklarına gizlenmiş
sinsi yalnızlıklar.
Birbirini tanımayan insanlar,
..................yitirilmiş insanlıklar.
Ve;
Burnumda tüten,
tezek kokularıyla dolu bir köy.
Hangi kapıyı çalsam,
bir fazla kaşık konulan sofralar,
içten gülümsemeyi becerebilen,
................yalnızlığımı unutturan insanlar.
Ben Tanrı misafiri olmayı özledim sevgili.
Yüreğimin son köşesine de,
umutlarımı yeşerten,
.........kirlenmemiş,kirletilmemiş,
baştan aşağı aydınlık bir Anadolu seriyorum..

Ve sevgili;
Hani ne zaman bir şiir düşünsem,
Yani,
ne zaman seni düşünsem..
Aklım çekip gidiyor,
işte o zaman;
yüreğimin tam ortasına,
al ipekten dokunmuş,
..............bir kilim misali seni seriyorum...