Neden Ağlamaz Ölüler
I
Güneş geceyi yırtmaya kalkınca
Ölüler ayaklanır bu şehirde
Kefen giymiş sevdalar
Mezbalarda sergilenirken
Sıfatım yarin cüzdanında absürt bir resmi andırır
Yardım çığlıkları yankılanır odalarda
Fakat kalın kafaların içine bir türlü sızamaz aşk
Tövbeyle terkedilmiş kalem;
Şimdi burnu sızlatır çürümüş satırlarıyla
II
Anılar zamanla harmanlanıp savrulur
Aklımın kanalizasyonlarında çıkacakları yolda
Geç kalmış aydınlanma çöker gecelerime
Mazgallarımdan akarak tekrar başlar hayat
Betonlaşmış gözpınarlarımdan
Son bir umut düşer tenime
Seller sürükler kinimi
Ve aşka yer açılır yüreğimde
III
Şafağa karşı yakıp sigaramı
Bırakırım avuçlarımı sıkmayı
Cevabı ben kokan
Meçhule sararım.
Ne anlam taşıdığını bilir mi
Dizilirken dizeler
İnsan yaşamadan nasıl bilsin
Neden ağlamaz ölüler
Güzellik gören gözlerde saklıdır herkesin hayatının ve kaderinin kendine has oldugu gibi.. Benim hayatta payıma düşen böyle bir duyguydu bende satırlara bu şekilde aktardım. Daha umut dolu şiirler yazmak ümidiyle... 👑 Yorumlarınız ve düşünceleriniz için teşekkür ederim 🙂
Yorum 2.
Sevgili dostum, bu dünyada dirinin ağalyacak hali yok ki, ölü ağlasın.
Zaten hepimiz doğarken ağalmaya başlıyoruz. Ölünceye kadar da devam ediyor.
Bizim ağlamamız yetmiyormuş gibi, bir anamız ağlıyor.
Bu da yetmiyor. Sevgilimiz, aşkımız, karımız kısacası hepimiz hep ağlıyoruz.
Yürekler yangın yeri, ciğerler olmuş pare pare, gözler çeşmeyi de geeçmiş olmuş birer pınar. Ne musluğu var. Ne vanası. Durmadan akıyor. Huzur mutluluk hiç yok.
Aşk ancak şiirlerde kalmış.
Zaten doğru dürüst yaşayanda yok ki, ytazılan şiirlerde güzel olsun.
Heğ ağıt, hep ağıt.
YÜREĞİNE SAĞLIK DOSTUM.
BUNCA SÖZ YAZDIRDIN BANA.
Sevgili dostum; şu aşka kavgayı, kini, nefreti, düşmanlığı, ölümü hiç karıştırmasak aşk çok daha güzel yaşanmaz mı?
Ama sende diyeceksin ki, kavgasız, dövüşsüz bir dünya yok ki, aşk olsun. Diyeceksin.
Sen de çok doğru söylüyorsun.
Bel ki de aşkı daha çcazibeli, dah çekici hale getiren bu hır gür olabilir. Ne den olmasın. Çünkü insan ana rahminde pis kanla beslenmekte. Her şeyi oradan almakta.
Aşkı sevdayı da oradan öğrenip almakta.
Şiiriniz çok güzel, tebrikler.