Nefes

-Nereye gitmek istersen iste, kendinden gidemezsin-

Binlerce sahnenin yaşandığı hayat oyununda
Tüketeceğin uzun bir yol gibi görünse de zaman
Kilitlenir ömrün belli bir zaman dilimine

Sözün gölgesi hüzün olarak düşse de kâğıda,
Can evinde kanasa da yanık yaraların
Kurşundan ağır olsa da sözler
Siyahı beyazı evirip çevirsen de
Cömerttir güneşin, üşümez toprağın

Sözlerin tavana çarpsa da
Bahçelerin kâbusa çiçek açsa da
Kurumuş çınarlara dönse de hayatın
Korktuğun her şeyi biriktirsen de içinde
Hayat sahnesinin gölgesinde arşa uzanır ellerin

Kalbinin çıplaklığını örtemediysen
Sevdanın büyüklüğünü yaşayamadıysan
Tuttuğun dilekleri gerçekleştiremediysen
Kanadı kırık bir kuş gibi uçurum kenarına tutunamadıysan
Adını hatırlatacak bir şey bırakmamışsan geride
Şimdi ölsem kimin umurunda diyorsan
Mutlaka birileri için değersin
Değilsen de
Geç değil yakala hayatı...

Hüzünlerden yontma katran karası olsa da günler
Senden sorulur gecelerin sabahların
Kimse çetelesini tutmaz ömrünün
Sen izin vermedikçe kimse vuramaz kıyılarına
Sorularının cevabını önce kendin ver
Korkmadan gerçekleştir düşlerini
Ulaşabileceğin tek sonuca ulaş, kendini bul

Milyonlar içinde zerreciksin,
Ve yıldızlar nasıl görünüyorsa uzaktan
Karşındakinin göreceği kadardır yüzün
Değişme...

Unutma,
Göğün ışıl ışıl suyun pırıl pırıl
Hayat sahnesinde gökkuşağıdır renklerin
Haykır güneşe, yıldızlara
Seslen rüzgâra
Maviye tutun
Umutlarını tüketme
Varsın inceldiği yerden kopsun hayat
Çek çıkar içinden unuttuğun ne varsa

Son nefes verileceği zaman anlarsın
Nefes almanın paha biçilemez değerini
Ellerini kaldır dua et
İyi ki yaşıyorsun...