Nefs-i Misafirhane

Ne kadar unutsakta
Aslında misafiriz hepimiz
Bize ait olmayan bedenlerin içinde
Ne dünü unutabiliyoruz
Ne de yarını düşünebiliyoruz.

Anamızın karnında
Kordon bağıyla bağlandığımız da başlıyor
Misafirliğimiz.

İlk nefesle başlayıp
Son nefesi verenedek
Geceden sabaha
Ölümü yaşıyoruz.

Alıştıra alıştıra...

Her şeye efsunlu hale geliyor
Yavaş yavaş alışıyoruz.

.....Gün boyu
Ruhla beden
Yürekle akıl arasında sıkışarak.

Bir el
Bir nefes
Bir bakışla
Hayatın ucuna tutunarak yaşıyoruz.
Soluksuz nefes nefese...

Alnımızda kader çizgisi sur'a
Parmak uçlarımızda ki İzlerin
Toprağa düştüğünde.

Bir birinden farkı yoktu
Nasılsa
Zamanı geldiğinde
Silinip gidecekler
Bizden habersizce.

Çünkü...
Hepimiz Nefs-i misafiriz...