Nemrut Sapanında Ibrahim Duasıyım

adaklığına sundum senli yazgaçlarda mısraları
tufan gecelerde zerdüşt düşkünlüğünde sarıldım ateşlere


sen sandım her gölge yaklaşmasını
her kaldırım adımlarımda yürüdüm sarılarak hayaline
sürgün kelepçeli mahkum ufkum
gün görmez güneş açmaz
tan ağarmaz sensiz karamsar yanlarım
bıçak kesiği dilime sevda düşmez
senin alazında yanarım

her sabah yeniden var olurum senli yeni günle
her gün batımı kirpik uçlarında uykunla bölünürüm
her gece kuytusunda
uyurken her kes
göz bebeğinde vurulurum

nemrut sapanında halil ibrahimullah duasıyım
ateşe atımlık noktasında gözlerinin nehrine boğuldum
bir balçık birkintisinde kovalamaya tutuldum
adem babamın ruhunda
senli havva annemiz sevdamızda
yoğruldum