Ney'in Ömür Katıyor Ömrüme

"Sen kainatın bir ucuna gitsen,
ben diğerine..
bir ney sesi getiriyor ya,
soluğunu soluğuma...
sonra kokunu duymuşcasına,
huzur doluyor ya içim.."

gece sızısını birden dolduruyor
kadehlere,
ve meyini gözlerinin kahvesinden,
ömrüme koyduğundan bu yana..
bir serçe kaçışında yokluğun,
neyin acısı gibi,
kavuruyor yüreğimi..

ömrümü aşkına bırakalı,
semahlar dönüyor ruhum..
kainata mey dolduran gözlerinden,
bu yana..
kilometreler yasak bana..
sen ömrüme ömrünü katıyorsun,
bense çalıyorum gözlerinden,
güneşin süratla kaçan sıcaklığını..

yanmak diyorsun,
yanmak ateşlerde döne döne,
semahlar boyunca..
gül teninden süzülesi yaşlar boyunca,
kahır mektupları dolduruyorum gece karanlığına,
koşmak diyorsun,
koşmak sevgiliye..

güller biriktiriyorum gözlerine,
ki kahvesinden koyayım ömrüme,
bin yıllık hatırı sayılır acılarımın,
ki acılarım, yetmiyor sevişmelere..
anmak diyorsun,
anmak geceler boyunca,
gökyüzünde yıldız avlamak..

vuslatın şeb-i aruzum oluyor,
senelerin mateminde,
ölüm korkutmuyor gözlerimi,
ki gözlerim kahvenden yudumlamış..
meydan okuyorum,
neyin ateşiyle güneşine,
ki güneşin kaçıveriyorken matemine,
ruhundan süzülüyorum,
oradan gözlerine..

bir aşk tutuşuyor ömrümde,
koşmak, koşmak diyorsun sevgilim..
sevgiliye...
ve canlar canı,
ruhumdaki;
ney'in ömür katıyor ömrüme...