N'eylersin

N'eylersin üstadım,kol kırıldı yenim dardı!
Bu yüzden dile döktüm sen derdini.
Dinle şimdi içimde aşkıma d/okunan kederi...

Bilmeden aşkın sarp geçitlerini
Yollara düştüm!
Sözcükler dört koldan sarmıştı yalnızlığımı
Benim küçük telaşlarım ve büyük korkularım vardı
Sen yol katetmiş kimliğinle
Yüreğimi gözlerine yasladın
Unuttum aşktan yana korkularımı
Unuttum heyelanlarımı...
Yıkılan duvarlarım umrumda değildi
Ve gün be gün dilim aşka meyillendi!

N'eylersin üstadım,yol yüceydi!
Gözyaşım akışını kefaret bildi.
Ağrıların ardı bahar olacakmış gibi...
Kim derdi gülüşler kalacak geride
Kim derdi umut her doğuşunda ölecek ellerimde...
Kim bilirdi?
Bu ateşin bir beni yakacağını!
Kim bilirdi karanlığın yok olmayacağını!

N'eylersin üstadım!
Ben de sen gibi cevapsız sorularda kaldım...
Olmayınca olmuyor!
Gördüm işte!
Gözlerim aşklı düşlere yakışmıyor!

Şimdi sen k/uyu!

Ben u/yanık bir gecede şiir tütsülerine kapanırım!
Ellerim dipnotlardan yorulana kadar
Genzimi aşk gibi sızlatana kadar!
Yerli yersiz avareliklere çeldiririm aklımı
Tıka basa ahh'la doldururum bağrımı
...
N'eylersin üstad!
Acıttı canımı
Bu yolu yoldaşsız arşınlamak!

(karanfil gülüşün düşmesin gecenin zifirine / sakın ola benim için bir daha eziyet etme kendine.....

18 şubat