Neylersin
Umut
Karanlığın koynundaydı
O gece..
Sarılıp birbirimizin korkusuna
Düştük yollara.
Neylersin..
Kim bilirdi
Ölümün
Gökten düşeceğini.
Ömrümüz talan,
Bizler yalandık sanki.
Neylersin..
Biz kaçakçı,
Biz hain,
Biz eşkıya,
Biz lâin,
Bizim adımız şâki.
Zulüm sana hak yazılmış yüceden
Ölümler bize bâki..
Neylersin..
Say ki...
Hamam böceğiydik biz.
Say ki.. Tahtakurusu.
Ya da say ki..
Otuz altı genç fidan,
Otuz altı candık biz..
Yoksulluğun harmanında
Karılmıştı mayamız..
Karanlığa sevda gibi sarılıp
Umuda
Ve
Ekmeğe inandık.
Düştük yollara..
Neylersin..
Ey benim gözü kör,
Kulağı sağır,
Dili lâl
Güzel ülkem.
Biliyorsun...Bilmezden geliyorsun.
Görüyorsun...Görmezden geliyorsun.
Duyuyorsun...Duymazdan geliyorsun.
Üç maymunu oynuyorsun..
Neylersin..
Ecelimle ölmek
Yasak kılınmış kaderime.
Ben
Ölmezden gelemiyorum.
Neylersin..
Mehdiler kör imamlar, tekme tokat, ana avrat döndüler mağaralarından Çizdiler rotayı can kıyımına. Kalu beladan bu zamana, havı dökülmüş zamandan bu yana, sırtından vurmak gibi namazda, öldürmek gibi su içerken, ya da yakmak gibi saz çalarken. Mehdiler kör imamlar çizdiler rotayı can kıyımına. Anne karnında, kundakta, bebekler kurban taşında çığlıklar kana karıştı, kan çığlığa. Göğsünde güllerle aktı Kızılırmak döküldü dilsiz kıyılara. Ey koynuna sığınamadığım uygar ülkem, kazara dokunsam kara sayfalarına, tarih bağıra çağıra. Ben oturmuş şiir yazıyorum, ellerim kırılsın, şiirle anlatılır mı bu yara....
Saygılar