Nisanda Ayrılığın Hazan Sesi

Ah başımın belası
Bu sensizlik akşamları
Çökerken yüreğime bir yudum özlemin sancısı
Yârim gözlerinden haberin var mı?

Hasretim alaturka hüzünler büyütürken
Ve yürürken zamanın geçmişine
Gülüşlerin mi aklımı aldı
-ki böyle Mecnun'a eş,Kerem'e kardeşim ?-

Yanıyor gözlerimin ç/ağlayan vakitleri
Üşüyor avuçlarımın sahralı nöbetleri
Hiç geçmiyor sevdiğim
Geçmiyor sensizliğimin ağır aksak günleri...

Ah yüreğimin toy sevdasını duvar diplerinde bırakan adam
Bak dilimde nasıl da kıvranıyor sana olan nidâm
Bir soluk sesine tutunsam
Ve unutsam ayrılığı diyor her fasılam.

Gün yitiyor
Sırça tebessümden yoksunluğumda
Aşk ölüyor ayrılığın dar boğazlı soluğunda
Fikrimi sende mi unuttum ki
Düşüncem elleri kesilen kadınlarda.

Sol yanım, özge ağrım
Sen bana sustuğun günden beri
Ben kendime suizanım !
Bir öfke oturuyor aldığım nefeslere
Soluğumda kangren bir ahh !
İç çekişlerimde eyvahlar birikiyor
Alnımda zifir bir günah !

Bu kaçıncı nöbet diyor rüyasız gecelerim
Bu kaçıncı fecirsiz zifire gün adını verişim
-muamma !
Gel kurtar beni sevdiğim
Hasretin ruhumu yağmalamakta
.

(söndü gözümün feri / ruhuma zindan düştü
sarsıldı şu yerküre / arza bir firak düştü )

nisan 2011