Nisyanın Beşiğinde Büyüttün İsyanı

biriktirdiğin bu suskunluk
kimden mirastır gözlerine
yan gelip yatarken bütün ağıtların
bir çobanın kaval sesinde çağlardın
unuttun



sen
yaratılmışların en güzeliyken



dili kirli zamanları
doldurup ellerinin çukuruna
avuçlarken kendi yüzünün deltasını
pür-i pak aynalara yansıyan suretini
yanılttın



topla kendini
bu toprakların koynunda
beşikten mezara
uzun boylu medeniyetler büyüttün
şimdi vakit
bağ bozumu vakti değil
sakla körpe tiyekleri
asma dallarına
topla kendini