Nöbet II
...!
gözlerime mil
kanıma morfin
anestezisiz geçirdiğim ilk gece
yüzüm ne kadar çökmüş,
görüyor musun?
..!
yeni-delhi'de, sado
kandahar'da ebu-müslim horosani
bir vakit dedemin köyüne gittim baygın yatakta
midem ve aklım ne kadar boşalmış,
görüyor musun?
.!
üç yol bilirim şimdi
birinin tedavisi imkansız
sadece bir noktaya bakıp titrediğim seanslarda
vücuduma sigara dumanı gibi yayılan o koku
hislerim ne kadar körelmiş,
görüyor musun?
(ağır nöbet)
ellerimi önden bağlayıp
savunmasız bırakıp
göz altlarımdaki morlukları
"nereye gidiyorsun hemşire hanım" diyesim geliyor
(geçmişi hatırlama)
çocukken suratıma kalkan her el
acı bir tokatla inerdi
kahkahalar atardım sonra
çok sonra yine inerdi
(kendini kaybetme)
ben köşeye çömelip
dizlerimi karnıma çekip oturmuşken
neler olduğunu anlayamadan
doktorlar üzerime üzerime
(sakinleşme)
hücre derin derin nefes alıyor
derin derin nefes veriyor
nefes alıyor
nefes veriyor
nefes
nefes
sakin
sus
black_1
bir şiir bu kdara mı güzel anlatılır ya :) güzeldi ter
Acil Şifalar Diledim Üstat !
farklı anlatım süper öylesine dolu bir şiir ki çok çok beğendim saygılar
Gerçekten süperdi .... Bir hikayenin özeti gibi.. Beğenerek okudum tebrikler Serhat bey....
nefes nefes sakin sus
devamı varmı hemşom..yoksa o hücre sonmu..😏