Noktayı Koydum...

Kurallı birleşik cümle gibi dürüst ol,
Beni edatlar gibi yalnız bırakma.
Bağlanalım birbirimize bağlaçlar gibi,
Ey benim yapım ekim!
Beni baştan yaratan eklerim...
Geçişsiz fiil sorusuna cevap ver!
Adımı söyle nesne diye,
Zaman kiplerine meydan oku!
Çekimlemesinler beni...

(NEŞE)







Bırakma beni eksik cümlelerde,
Anlamlı cümlelerde, yüklemini olumsuz etme.
Tamlamam, zarfım, tümlecim benim,
Bıraktım seni cümlenin en nadide yerine.
Ne oldu yetmedi mi sana tırnak işareti,
Ünlem gelince korkardın, hep kaçardın nedense.

(NEŞE)







Artık aramıyorum seni o mısralarda,
Bulmak istemiyorum belirtili isim tamlamalarında.
Cümlenin öğeleri gibi sıraya dizildik yıllarca,
Hep ?tezat? gittin bana, o edebi sanatlarda,
Yüklemi buldum da özne nerede acaba...


(AYŞE)







Ne mecazi mürselliğim kaldı, ne sanatım,
Çektirdin bana yıllarca kinayeli sözlerinle.
Unutmamak gerekir senin o tekrir arkadaşlarını,
Sorularda kim vardı hep yanında?
Cümlenin sonunda kim vardı?
Yine ben...
Ben bıktım artık gidiyorum, kal tek başına.


(NEŞE)







Nitelendirsin sıfatlar aşkımızı,
Bir ben olayım zamirinde.
Yine bıraktın beni yarım cümlelerde,
Hep üç noktada kaldım, kızıyorum virgüllere.
Artık son bulsun aşkımız!
Ben noktayı koydum..
Yokum artık devrik cümlelerinde...

(AYŞE)