O Çıkmaz Sokakta Yalnız Kaldım
Terliydim,
İtilmiş ve dövülmüş,
Dövüşmüştüm,
Şakağıma dayalıydı rüzgarın namlusu
Mor aydınlığa kesmişti gece karanlığı yumruklarımda,
Çekip çıkarmak için ekmeği
Kara taşı dövüyordu elimde çekiç...
Yara aldım,
Patladı göğsümde o ihanetin amansız bombası
Genzimdeki gül kokusuna karıştı barut,
Devrilip kaldırım kenarına düştü bedenim,
Alnım toprağa dayalı
Kan sızıyordu kollarıma,
Kan,
Ilık olur bilirsin,
Ama üşürsün,
Yansanda üşürsün,
Öyle bir halki elim
Bir halki çaresiz,
Bir halk ki
Tutsak edilirken
Ben ölmüştüm
Rastladım sana o ?çıkmaz sokak' ta,
Senin koltuk altında Cumhuriyet
Kaleminde hürriyet
Gözlerinde çırılçıplak bir ümit vardı,
Gitme diyemedim...
Zamanın ovasından kıvrılarak derin derin
Akıp geçti günler,
Uzun yıllar önceydi,
Seher ayazı
Çözmüştü yatağımın rahatlığından bedenimi,
Binip doğu ekspresine
Bir paket sigara içimlik zamanda gelmiştim
Bulut bulut,
Dağ dağ,
Kitap kitap,
Vagon vagon,
Ötelere
Ankara' ya,
Koynumda dumanla buhar
Soluk soluğa,
Başımda sinüzit,
Çantamda son kitabın vardı,
Gördüm ki;
Ardından yakılan mum kadar dost yitirmişiz,
Türkü söylemişiz,
Denize bakmaktan korkardım önceleri
Şimdi bir deryaki içim gözyaşı,
Gitmeler de olmasaydı keşke,
Şu dağlar da olmasaydı,
İçim
İçime
Sığmazdı...
Sığmaz...
Vuruldun
Unutma dedin,
O 'çıkmaz sokak' ta yalnız kaldım
Vuruldum,
Unutmadım...
Kasım 2005 / Ankara
o sokakta daha ne bedenler yalnız ve çaresiz kalacak kimbilir?
güne düşen anlamıyla çok güzeldi şiiriniz,
tebrik ederim.
kutlarım kardeşim. bir kez daha vuruldum;faili belli şiirinle.
fitili tutuşmuş bomba gibi (öz)gürüm (s)ayamadım kaç faili meçulüm(!)
Haftanın şiirini ve şairini kutluyorum. Mükemmel bir anlatım. Yalnızlığımız büyük bu anlamda. Yeri dolmayacak gidenlerin...😥
Şimdi yoldan geldim ve şiiri okudum. Resulu Bey'in şiirinin haftanın seçkisi olduğunu görüp şiiri okudum bir çırpıda. 2005 yılını not etmiş. şiir bir 2005 yılı daha geçirse hala okunacak bir tatta.Neden ve nasıl bu tadı kazandırmış, içini yaşadığını anlatmış en başta. Bu yaşanan bizim geçmişimizdir. Bu yaşanan sol göğüsden düşünce emip sol cephede yatanların sonra sokğa bırakılıp kış ayazında üşüyenlerin titremelerini duyumsatıyor. öksüz çocukların bulduğu sıcak bir kucağa olan hasreti neyse onlarında sızcak kucak diye bulduğu bir halkın bağrıydı. Arada bir rahatsız olup bağrından itse de başka gidecek yerleri mi vardı. Biliyorlardı ki bu bağırda beslenenler güçlüydü ;işte o yüzden "Bir Mumcu" kadar sesi vardı. Muma üflendi ama yeniden yakıldı bin mum. Bir Mum yüz binlerce oldu. 12 Mart'ın ayrıştırdığı yurt çocuklarını anlatan Uğur Mumcunun "Çıkmaz Sokak"ı ve onun etkisinde derin bir duygu ölüm yıldönümüne ne kadar anlam katmış ,bu şiiri yazan kardeşimi bir kez değil sonsuz kere kutluyorum.
çok beğenmiştim de söyleyeceklerimi yaz(a)mamıştım..şimdi de yazmayacağım..yankısını bulmuş çünkü şiir..
kutlarım çok..