Öfke Sarnıçları

Karanlığı bana unutturacak
Gündüzlerin veremediği ışığı arıyorum.

Yürek ağlamalarının başladığı saatler/de
Yıldızlar arkadaşım olsa da
Issızlığa gömülmekten kaçamıyorum.



Gözyaşlarım yağmur damlaları misali
Süzülüp kırbaç gibi inmeye başladı yüreğime.
Ruhuma kazınmış karaları aklamak adına
İçimi ısıtan güneşi/ mi özlüyorum.



Toz bulutlu sürgün günlerinde isteğim
Boşalan ellerim geri soğumadan
Yamansın ruhum sevda ateşiyle
Bir bedevinin aradığı su gibi
Bütün serzenişler/im nafile olmasın
İzin verme...



Sonu olmayan kuytular/da
Yarına yeniden doğmak hayalleri
Dört duvar arasında sıkışmalarım



Ve kör bir öfke sarnıcında



Sensiz kalan sözlerim...