Oğlum

Sadece dokuz ay taşıyıp,
doğurganlığında değil.
Büyümen için doyurganlığı,
her attığın tekmede,
kıpırdanmada,
babanın duyduğu mutluluğa,
annenin;
Çektiği sancılara karşılık,
gözlerinden hiç eksik etmediği tebessümdür.
Belki de sevmek oğlum.

Çocuk gözlerinle,
dünyayı tanımaya başladığında,
annenin sıcacık koynu,emzirdiği memesidir.
Senin için gecesiyle gündüzünü sabrıyla harmanlayıp,
uykusuzluğunu mutluluğa dönüştürdüğü bir oyundur.
Belki de sevmek oğlum.

İlk anne,baba deyişinin heyecanları,
tatlı telaşları.
Her gün cam kenarında özlemle,
yollarını beklediğin ellerimdeki,
bir oyuncaktır.
Belki de sevmek oğlum.

Kuşların kanat çırparak uzaklaşmasını izlerken,
beni yıllar sonrasına götürürken..
Yuvadan bir gün uçup gideceğiniz,
ayrılığın da yaşamın bir ayrıntısı olduğu düşüncesinin,
içimi boğduğu bir hüzündür.
Belki de sevmek oğlum..

Gökyüzünde,
özgürce salınan uçurtmanı,
eline geçirip de vermeyen tellere kızgınlığının.
O kara gözlerinde,
dökülmesine hiç kıyamadığım göz yaşı olup düşmesi,
birlikte ağlamamızdır.
Belki de sevmek oğlum.

Gün geçtikçe yozlaşan,
kıraç,biteksiz topraklara sahip bir dünyada.
Yüreğinde,
dört mevsim onur çiçeklerini açtırıp,
yeşertebilmendir.
Belki de sevmek oğlum.

Yaşadığın gençlik heyecanların,
arkadaşlıkların,dostlukların.
Her gün merhabasına alıştığın,
insanların,
.......kuşların,
............böceklerin,
canlıların yani yaşamın.
Aksi hallerinde dahi,
dudaklarına bir gülümsemeyi kondurabilmek,
sıkıntılarını paylaşabilmektir..
Belki de sevmek oğlum.

Hayatın hangi evresinde olursan ol,
insani bir duygudur sevgi,aşk.
Yaşanması gereken,yaşanılası.
Bir gün başına geldiğinde,
söz geçiremediğin yüreğin kıpırtılarla çağladığında.
Düşeş gelmesi olasılığı yanında,
zarlar elimdeydi,
attım,
hep yek geldi diyebilme cesaretini kendinde bulup,
aşkla barışık yaşamayı becerebilmektir.
Belki de sevmek oğlum.

Hayat dedim hep sana,
doğrularla yanlışların hep kavgalı olduğu,
yollarının dolambaçlı,
çıkmaz sokaklarının da var olduğu...
Onlarla karşılaştığında,
Damla damla su taşıman gerekse de avuçlarınla,
taşıyıp umutlarını yeşertebilmeyi başarmak,
doğruya ulaşan yolu bulabilme inancını hiçbir zaman yitirmemektir.
Belki de sevmek oğlum.

Veda zamanımız geldiğinde,
varlığımdayken dahi kıyamadığım iki damla yaş,
o kara gözlerinden düşerse toprağa.
Hep katıdır babaların yürekleri denilse de,
o yüreğim durmuş olsa da,
bil ki,
o iki damlanın kocaman bir sevgi sarmaşığını büyütüp,
seni yaşamın boyunca sarıp sarmalayacağı bir korunak,
ve nerede olursan ol,
babam hep yanımda diyebilmendir.
Belki de sevmek oğlum.

Uçurtmaların özgürce salınmalarında,
kanat çırpan bir kuşa baktığında,
çocukların,senin gözlerinde..
Yaşamın en karanlık sokaklarında,
açmazlarında,
yüzünde güller açtıracak her tebessümün arkasında,
babam hiç istemezdi diyerek kara gözlerinden gizlice dökülecek
her damla gözyaşını silmek için..
Ben hep yanında olacağım senin için.
Olamazsam eğer,
İşte o zaman gerçekten ölürüm canım oğlum...